Ścieżka

Podróże. Pozwalają nie tylko poznawać świat ale i siebie. Złapać dystans nie tylko w wymiarze odległości ale przede wszystkim określić co tak naprawdę jest ważne tu i teraz. Do czego chcę wracać a co chcę pożegnać. Czasami z bólem serca ale to lepszy wybór niż dalej łudzić się, że coś wyjdzie choć wszelkie znaki na ziemi i niebie temu przeczą. Wracam. Zmieniona. Czas nad Morzem Czarnym uspokoił zmysły. Pozwolił dostrzec, że tak naprawdę nic nie ma tam, gdzie wędrują moje myśli i marzenia. Nic tam nie ma. Zwłaszcza wzajemności. Zainteresowania. Dlatego moje poczucie braku jest tak duże. Muszę sobie poradzić z tym inaczej. Bez złudzeń. Mam nadzieję, że już wiem jak. Afirmacja na dziś, wylosowana dla mnie przez Karolinę @codziennie.wdzieczna „Staję się coraz bardziej świadoma pragnień mojego serca” jest w tym momencie bardzo w punkt. Jestem wdzięczna za doświadczenia- one nauczyły mnie komu otwieram serce a przed kim muszę je zamknąć, choć boli i bardzo nie chcę ale będzie to lepsze dla mnie. Życie złudzeniami nie jest prawdziwe a ja chcę żyć i czuć naprawdę. Otwierać się na nowe możliwości i doznawać tych wrażeń, po które sięgam. Już nie chcę tylko prosić i czekać. Ruszam więc może w przeciwnym kierunku ale ten, którym szłam do tej pory okazał się zimnym, ślepym zaułkiem. Wiem, co mnie przepełnia i jak wiele mam. Czas odnaleźć tych, którzy przyjmą to ode mnie z radością. Bez obracania w dłoniach z podejrzliwym „czy mi się to opłaca”. Nie jestem monetą, by cieszył mnie ten wymiar. Nie jestem też grą, w którą można „pograć” przez chwilę zapominając, że jeśli padnie w pokerze „sprawdzam” trzeba odkryć i swoje karty. Mam w sobie tyle siły ile potrzebuję, by po raz kolejny podnieść się i ruszyć do przodu. Przestać czekać na ciepło, którego nie ma tylko iść tam, gdzie czeka na mnie. Zawsze czekało. Musiałam tylko odnaleźć ścieżkę.