BOKKA

Niezbyt dobry dzień. Z wielu powodów. Dzień radzenia sobie z tym na co już nie mam wpływu. I nagle informacja „KONCERT W WARSZAWIE” Nie mogłam uwierzyć… Płyty choć wspaniałe nie oddają tego nieuchwytnego czegoś co dzieje się podczas koncertu. Ta siła muzyki potrafi uderzyć z taką mocą by przeniknąć- zabrać to co boli i spłynąć poza mną. Jakbym rozsypywała się i składała w jednym momencie w nową lepszą całość. Tak bardzo potrzebowałam TEJ właśnie muzyki. Takich dźwięków… No może i drinka z musem z malin, v. strawberry, syropem- białą czekoladą i limonką też 🙂

Byłam i był zespół, który jest zadziwiający. Zespół którego muzyka trafia do mnie i z radością to przyjmuję. Gości wewnątrz mnie i ma siłę pozostać. Pamiętam pierwszy koncert, kiedy spod ściany na końcu sali muzyka przyciągnęła mnie pod samą scenę. Nie wiem kiedy i nie wiem jak. Tak się po prostu stało. Tym razem prawie od początku byliśmy blisko. Mieliśmy wyjść z krzaków i wyszliśmy. Lubię tą pisaną konwersację 🙂 Tak blisko BOKKI jeszcze nie byłam. Faaaajne uczucie. Po koncercie szłam za ludźmi, którzy to bardzo przeżywali. To fascynujące- ta ekscytacja bliskością Idola… Skąd ja to znam? No nie wiem 🙂 Dokładnie wiem co czuli… I jacy byli szczęśliwi… Każdemu życzę chociaż raz poczuć coś tak pięknego.

Zrobiłam parę zdjęć. Miałam nie robić, bo przeszkadza mi to w uczestniczeniu w koncercie. Tak do końca, by odebrać wszystko to, co koncert zawiera. Ale kiedy będę znowu tak blisko? Ale muzyka też płata figle… Kiedy zaczynał się „What a Day” stwierdziłam, że nagram. Dla siebie. Taki osobisty odstraszacz złych mocy swoją mocą. I co? Zaczęło się… Stałam i myślałam, że nagrywam. Y- też to widziałaś… Nie nagrała się ani jedna sekunda… Ani jedna… Muzyka wciągnęła tak bardzo, że nie zauważyłam, że NIE nagrywam… Zauważyłam po powrocie do domu. BOKKA- cel osiągnięty- LICZY SIĘ TYLKO MUZYKA. Do zobaczenia znowu.