Być może… Kiedyś… To co między nami…

Czekałam na Ciebie. Zawsze czekam na nasze spotkania. Czekam na Twój uśmiech kiedy mnie dostrzegasz. To takie ciepłe uczucie jak powrót do domu po długiej podróży. To takie „nareszcie” serca. Kiedy spotykają się nasze oczy wtedy mam wrażenie, że wiesz… Że znasz moje myśli i ten sekret ukryty w moim sercu. Widzisz moją niecierpliwość i wyciągasz ręce by przygarnąć mnie nareszcie do siebie. W Twoich ramionach czuję tak wielką radość. Mam nadzieję, że o tym wiesz…Nie powiem Ci tego- zbyt szybko bije mi serce. Zbyt mocno chcę przedłużyć tę chwilę by przerwać ją jakimś słowem. Nie czuję się tak z nikim innym. W Twoich ramionach odnajduję spokój. Tu jest moje miejsce.
– Dawno Cię nie widziałem.
– Miesiąc
– Myślałem, że dłużej
-Zatańczymy?
-Tak
Idziemy w stronę muzyki. Znam każdy Twój ruch na pamięć. Mogę patrzeć Ci w oczy i nie pomylę kroku. Czuję Twój każdy ruch, jego zamiar i kierunek. W tańcu po prostu Ci ufam. Nie potrzebuję słów. Czuję Twój dotyk i za nim podążam. Nasze dłonie tańczą własny taniec. Twoje palce dotykają mojej twarzy, delikatnie muskają szyję. Patrzę w Twoje oczy i nie poznaję ich barwy- widzę siebie- to naprawdę ja? Cała składam się z wiary, że ten moment jest najważniejszą chwilą, która może wydarzyć się pomiędzy nami. Jestem na przeciwko Ciebie gotowa na Twoje słowa, na wszystko co ważne, co możemy dać sobie nawzajem… Kończy się taniec. Nasze przyspieszone oddechy równym rytmem łagodnieją. Całujesz mnie w czoło z tak niewiarygodną czułością, że wzruszenie nie pozwala mi powiedzieć o niczym co teraz czuję.Jeszcze chwila…
– Kocham Cię wiesz?
– Ja też Cię kocham, ale… inaczej…
– Inaczej nie znaczy mniej mocno i mniej prawdziwie…