Pociąg

Czuję się FANTASTYCZNIE! Z radości chce mi się śpiewać i tańczyć 🙂 🙂 🙂 Szlaban na kawę aż mi przejdzie… A jeśli jeszcze raz usłyszę Maxi Singiel będą mnie musieli wyłączyć Dormicum… Chociażby. No tak, w słuchawkach Words… Przepadłam 🙂 Ludzie w pociągu dziwnie się na mnie patrzą… Ale zaczynają się uśmiechać :):):) Jest tak bardzo dobrze 🙂 TERAZ. Obok mnie jedzie moja nowa koleżanka- Dorotka. Z Jej powodu poziom mojej adrenaliny sięgnął zenitu. Dorotka nie widzi. Jechałyśmy razem autobusem na dworzec. Dorotka jedzie do Bydgoszczy…ale zanim dołączyłam do jej podróży oczywiście musiało się coś wydarzyć po drodze… Musiałam dopytać o coś w informacji ale powiedziałam Jej, że jeśli na mnie chwilę zaczeka, to pomogę Jej dotrzeć na peron. Miała ponad godzinę do pociągu- 12.25 a była 11.15. Kiedy odeszłam od kasy Dorotki już nie było. Chyba dobrze, że nie pomyślałam, że ma mnie dosyć… I ruszyłam na poszukiwania. A miałam już mało czasu do odjazdu mojego pociągu. Ostatnio strasznie narzekam na swoją intuicję, że nie mogę jej wierzyć i tylko więcej z jej powodu zamieszania niż korzyści ale tym razem zaufałam. I całe szczęście. Otóż Dorotkę ktoś życzliwy sprowadził na inny peron, gdzie spokojnie czekała na pociąg do Bydgoszczy… Nie zdążyłaby przejść na inny peron. Nie jest dobrze. Ostatnio już ktoś mnie wyprowadził z równowagi rzuceniem jajka w kogoś kogo uwielbiam. Tu podobnie. Co to miało na celu- sprowadzić dziewczynę na niewłaściwy peron? Żart? Przecież Ona zaufała…  Chyba jeszcze nigdy nie powiedziałam głośno tego co pomyślałam w tamtym momencie… I… okazało się, że pociągi do Zbąszynia jeżdżą też przez Bydgoszcz. Teraz spłakana z żalu dziewczyna zasnęła obok. Pytam JAK TAK MOŻNA? Pociągi… Dworce… Czy to One mają w sobie pudełko z niespodziankami specjalnie dla mnie czy to ja prowokuję los czekając na kolejną dworcową przygodę? Taaaak i jeszcze Ocean Codzienności… Nie słuchałam go od Azorów…