Smutek powtórzonych błędów.

Czasami tak trudno jest powiedzieć co się czuje. Zwłaszcza kiedy myślałaś, że może jednak jest inaczej niż okazało się być… Nie ma co naprawiać…kolejny raz walka przegrana. Może trzeba było bardziej wierzyć w zwycięstwo? A może mniej i nie próbować? Nowy początek? Pewnie tak… Ale jeszcze mnie nie ma. Jeszcze chwila. Jeszcze pamiętam zbyt dużo. Jeszcze długopis kreśli wzory słów na kartce jak zawiłe ornamenty myśli… Jeszcze uczucia błądzą w wierszach jeszcze serce bije w takt słuchanej melodii rozpoznając fałszywy już rytm… Czas jak między wydechem a wdechem. Jeszcze tylko chwila… I znowu będę marzyć…